O NAS

Ponieważ dobiegł właśnie końca czas Wojtka w przedszkolu, chciałabym się pożegnać i powiedzieć kilka słów o tym, za co cenię Ziarenko.
Miałam do Państwa zawsze zaufanie, głównie ze względu na ciepłą, spokojną atmosferę przedszkola. Dorosłe osoby, pracujące z dziećmi, które potrafią powstrzymać się od agresji w słowach, to coś absolutnie fantastycznego i wcale niepowszechnego w innych placówkach.
Uwielbiałam Ziarenko za reguły dopasowane do dzieci i możliwe do zastosowania przez nie. Za wymagania, które nie przekraczały możliwości dziecka. Za świętego Marcina, kiedy sama zawsze drżałam z emocji (podobnie jak Wojtek), w chwili gdy koń wyłaniał się z ciemności.
Za ciche śpiewanie nauczycieli, za świece w jesieni i sadzenie roślin na wiosnę, za brudne do granic możliwości ubrania każdego dnia, za to, że dzieci w przedszkolu miały możliwość pobyć blisko ziemi, dotknąć błota i rozgnieść w dłoni kulkę gliny.
Za wbijanie gwoździ i piłowanie piłą. Za nóż, który Wojtek dostał na koniec przedszkola i ma ze sobą na każdej wyprawie i za zaufanie do jego możliwości manualnych.
I za Tatry. Myślę, że Wojtek nigdy tego nie zapomni.

Jako mama cenię sobie wsparcie, jakie otrzymuję od Wychowawców moich dzieci. Mamy spotkania z ciekawymi osobami – pedagogami i nie tylko; a codziennie przed lub po zajęciach mamy możliwość krótkiej rozmowy z Opiekunami.

Nie do przecenienia są indywidualne spotkania rodziców z obojgiem wychowawców – otrzymujemy wsparcie we wszelkich sprawach dotyczących wychowania, jednocześnie nigdy nie jesteśmy traktowani „z góry”, nikt nas nie poucza, a raczej pozwala samemu dojść do rozwiązania – znaleźć właściwą ścieżkę.

Wiem, że moje dzieci świetnie się czują w Ziarenku, to dla mnie ważne. Ja też czuję się dobrze w Ziarenku, mam poczucie, że jako mama jestem jego częścią.

Kiedy przywożę moje dziecko do Ziarenka, lub po rozmowach z ciociami mam poczucie, że jest ono zauważone i zaopiekowane a jednocześnie nie jest obciążone jakimiś oczekiwaniami, że musi czemuś sprostać, czy spełnić normy rozwojowe. Tak, to jest dla mnie indywidualne podejście, które nie generuje presji.

Pozwalają mu być takim jakim jest, a jednocześnie sama widzę, jak on się pięknie rozwija dzięki przedszkolu. 

Zanim trafiliśmy do Ziarenka zapisałem mojego Krzysia najpierw do innego przedszkola, które na "sztandarach" miało NVC. Tutaj w Ziarenku nie chwalą się tym, a są dziesięć razy bardziej zanurzeni w tym podejściu i to się czuje, jak się rozmawia z kimkolwiek z kadry.

Nie ma bariery i czuć partnerstwo.