Lubię przebywać w przestrzeni, w której jest czas i miejsce na wsłuchiwanie się w potrzeby własne i innych, oraz swoboda ich wyrażania bez obawy o bycie osądzonym - sama chcę taką właśnie atmosferę stwarzać, aby dzieci czuły się akceptowane, kompetentne i mogły z radosnym zapałem poświęcić się zabawie, lub pracy.

Staram się towarzyszyć dzieciom z rozwagą, uważnością i empatią. Chcę wspierać je w ich naturalnym dążeniu do samodzielności, służyć uwagą, radą, a w razie potrzeby - pocieszeniem. Cieszy mnie, gdy mogę oczarować dzieci opowieścią, zabawą, lub piosenką, czy to w języku polskim, czy angielskim.

Inspiruje mnie idea Porozumienia Bez Przemocy Marshalla Rosenberga, idea odpowiedzialności osobistej i społecznej dziecka Jespera Juula, oraz moje początki z praktyką uważności na co dzień.

Studiuję pedagogikę waldorfską na Uniwersytecie Warszawskim.